Ξ: Επόμενος διαγωνιζόμενος ο κύριος Σταύρακας.

(Μουσική)

Ξ: Καλωσήλθατε κύριε Σταύρακα.

Σ: Γεια χαραντάν μαμαζελίτσα.

Ξ: Κύριε Σταύρακα από πότε ασχολείστε με το τραγούδι;

Σ: Παιδιόθεν μαμαζέλ καθόσον το νταλκά τον έχω εκ γενετής. Εις ηλικίαν μικράν συνέγραψα το πρώτο μου άσμα «Μεροδού, νυχτοδού, φουκαριάρα λουλουδού» και στέναξε το πανελλήνιον! Από τότες περάσανε σάμε δεκατρία τέρμενα και νυν εργάζομαι εις νυχτερινά πολιτιστικά κέντρα τακίμι με δικεγόρους, υπουργούς, πλαστικούς χερούργους...

Κ: Κακούργους, μούργους και πανούργους.

Σ: Τουμπέκα ρε. Εμένα που με βλέπεις μια μέρα των ημερών θα περάσω από τη σκάλα του Μιλάνου και θα φτάσω στην ταράτσα του Μιλάνου.

Κ: Και μετά θα πηδήξεις;

Ξ: Σταματήστε! Σταματήστε να κάνετε διάλογο μεταξύ σας!

Σ: Ζηλεύει μανδάμ καθόσον εγώ είμαι φτασμένος και τσίφτης.

Κ: Είσαι φτυσμένος και γλύφτης.

Ξ: Καραγκιόζη!

Σ: Σάλτα ρε μη σε πάνε τέσσερις που θα με πεις εμένα γλύφτη. Εγώ ρε άπαξ και πιάσω μπαγλαμά με ταράζει στη βίζιτα η μούσα.

Κ: Ναι, η Καλλιόπη η βρωμούσα.

Ξ: Καραγκιόζη!

Σ: Μα για στάκα μαμαζελίτσα. Εσένα σε μπάνισα τις προάλλες στο μαγαζί, τάτσι μήτσι σοροπάδα με υπουργόν, γηραιότερον της Ακροπόλεως!

Ξ: Δε σας καταλαβαίνω κύριε Σταύρακα.

Σ: Θα σου το σπάσω εις κέρματα λιανικής πωλήσεως, τουτέστιν ψιλά. Στέλνεις το ραμολί για μαλλί της γραίας, την κάνουμε φίδι τα δυο μας, ρίχνομε γυροβολιά τον Ησαΐα και πέφτουμε στη ρομάντζα και τη γλύκα έως ζαχαροδιαβήτου. Σακουλεύεσαι;

Ξ: Ας περάσουμε στο θέμα. Πώς ονομάζεται το τραγούδι που θα μας πείτε;

Σ: Το «Σουξέ». Αλλά δώσε βάση μαμαζελίτσα, η επικεφαλής είναι για παραπλάνα. Με αντιλήβεσαι;

Ξ: Ννναι κύριε Σταύρακα. Κυρίες και κύριοι ακούτε τον Σταύρακα στο τραγούδι «Σουξέ».