τραγούδι: Μανώλης Λιδάκης
στίχοι - μουσική: Δημήτρης Αποστολάκης

Είχα μιά αγάπη μιά φορά που 'μοιαζε λίγο
στη θλίψη μόνο με τη φτωχογειτονιά
εκεί που η σκέψη ακροπατεί σαν το φονιά
γιά να τη δει απ' τη γωνιά
πως να ξεφύγω

Μοιάζουν οι δρόμοι μας σπαθιά που συναντιούνται
μέσα στη νύχτα και ραΐζουν τη σιωπή
αίμα στ' αχείλι και στο βλέμμα αστραπή
πες μου ποιό στόμα να τα πει
και πως ξεχνιούνται

Τ' όνειρο μικρή σαν χαθώ νωρίς
κάμε φυλαχτό γιά να το φορείς
ράψε δυό πουλιά με κλωστή χρυσή
τό 'να νά 'μαι εγώ, τ' άλλο νά 'σαι εσύ

Πέρασε κόσμε κι η παράσταση θ' αρχίσει
και θα τα πούμε σα δυό φίλοι γκαρδιακοί
που σμίξανε κάποια θλιμένη Κυριακή
σε μιά ταβέρνα ερημική
κι έχουν μεθύσει

Άσπρο πουκάμισο θα βάλω απόψε πάλι
να πέσει απάνω του σαν ταύρος ο καιρός
δώσε μου μάνα την ευκή να βγώ γερός
πόλεμος είναι και χορός
και παραζάλη

Τ' όνειρο μικρή σαν χαθώ νωρίς
κάμε φυλαχτό γιά να το φορείς
ράψε δυό πουλιά με κλωστή χρυσή
τό 'να νά 'μαι εγώ, τ' άλλο νά 'σαι εσύ