τραγούδι: Δημήτρης Ζαχαριουδάκης, Χαΐνηδες
στίχοι - μουσική: Δημήτρης Αποστολάκης

Μιάν ανεράιδα αγάπησα μιά νύχτα στ' όνειρό μου
και ξύπνησα και βρέθηκε η κόρη στο πλευρό μου

Είχε δυό χείλια βυσσινιά, μαλλιά σαν το μετάξι
κι επαρακάλουν τ' όνειρο μιά ζήση να βαστάξει

Ποιός την είδε την αγάπη πού 'χα μιά φορά
Σύννεφο θαρρώ πως είναι στην ανατολή
κι ώρες ώρες ψιχαλίζει, γιά να μου μιλεί

Κι όπως επέφταν τα μαλλιά στα φιλντισένια στήθια
τη ρώτησα αν ήτανε όνειρο ή αλήθεια

Γέλασ' η κόρη κι έφυγε τη νύχτα στο σκοτάδι
κι άδικα την περίμενα ξάγρυπνος κάθε βράδυ

Ποιός την είδε την αγάπη πού 'χα μιά φορά
Εγινε δεντρί κι αέρι κι απ' τα δυό φωνή
και κακή πληγή που κάθε βράδυ με πονεί

Τίνος να πω τον πόνο μου και ποιός να το πιστέψει
πως τ' όνειρο μιάς χαραυγής μου μάτωσε τη σκέψη

Μού 'πε μιά μάισσα, της καρδιάς που γιάτρευε τον πόνο
πως ξωτικά υπάρχουνε σαν τα πιστεύεις μόνο

Ποιός την είδε την αγάπη πού 'χα μιά φορά
Το στρατί στρατί θα πάρω και φιλώ σταυρό
όνειρό μου και αλήθεια θά 'ρθω να σε βρώ