Παραδοσιακό Μικράς Ασίας / Διασκευή: Mode Plagal
Στίχοι στο ραπ: Θοδωρής Ρέλλος
Τραγούδι: Μάρθα Φριντζήλα, Θοδωρής Ρέλλος

Σα γλιστρώ και πέφτω κάτω και λασπώνομαι
βάζω μπρoς τα δυο μου χέρια και σηκώνομαι.

Τα παιδιά της γειτονιάς σου με πειράζουνε
πάλι μεθυσμένος είσαι μου φωνάζουνε.

Από παιδάκι στη ζωή, μονάχος μου θυμάμαι
καθώς προσμένω τη στιγμή, εκείνη που άμα λάχει
με τη φωνή σαν προσευχή και το κορμί σα στάχυ
και το σακάκι που φορώ το ίδιο γκρίζο να 'ναι.

Πολλές φορές τριγύρναγα μ' αυτό το γκρι σακάκι
που με χιλιάδες τρεις το πήρα απ' το Μοναστηράκι
το φόραγα στις ερημιές, εδώ κι εκεί στις φωταψίες
στων φίλων μου τις γειτονιές, στις ξένες συνοικίες.

Κι όταν ερχόντουσαν γιορτές, Χριστούγεννα συνήθως
κι έβγαινα αργά στους κεντρικούς τους δρόμους και το κρύο
τον ήχο απ' τις πατημασιές ν' ακούω είχα μόνο
κι απ' της καρδιάς λαβωματιά γλυκά γλυκά να λιώνω.

Στο πάθος καίγονται οι καημοί, στα κάρβουνα λιβάνι
με τον καιρό υπομονή η ζωή ξέρει να κάνει
ίσως να φτάσει το σκοπό κι αν όχι πάλι τράβα
κι αυτό το ίσως, αδερφέ, είναι μεγάλο πράγμα.