Η μουσική των Χαΐνηδων έχει μια ξεχωριστή, πολύπτυχη γοητεία. Φέρνει, καταρχήν, αναμφίβολα στο φως νέες χρυσοφόρες φλέβες που συνεχίζουν τη μουσική και ποιητική παράδοση του Ερωτόκριτου. Ταυτόχρονα όμως ακούγεται απόλυτα νεανική και σύγχρονη, ακριβώς γιατί αναβλύζει από τις ευαισθησίες του σήμερα αξιοποιώντας τους παραμελημένους θησαυρούς του χθες. Επιπλέον, με κάθε νέο δίσκο τους οι Χαϊνηδες ανοίγονται προς μερικές νέες μουσικές εμπειρίες, εκκινώντας από την αυθεντική ανάγκη τους για μουσικές μορφές μεγάλης εκφραστικής ρώμης και ευαισθησίας, αντάξιες των βιωμάτων που τραγουδούν.

Πέρα από το ταλέντο τους, η ξεχωριστή διάσταση και ποιότητα της μουσικής των Χαϊνηδων οφείλει πολλά στην ευτυχή σύνθεση τριών ιδιότυπων χαρακτηριστικών τους ως μουσικής συντροφιάς (ιδιότυπων απλώς γιατί σπανίζουν σήμερα). Πρώτον, έχουν ανακαλύψει το ήθος και τη χαρά που προσδίδει, και στους ανθρώπους και στη μουσική, η δημιουργική προσπάθεια που εμφορείται από αληθινή συντροφικότητα. Δεύτερον, έχουν στέρεες και γόνιμες ρίζες, τη βιωματική και την τεχνική γνώση της θαυμάσιας Κρητικής παραδοσιακής μουσικής και ποίησης. Και τρίτο, έχουν καλλιεργήσει το ταλέντο τους προς πιο οικουμενικούς προβληματισμούς και ευαισθησίες, αξιοποιώντας ένα απαιτητικό και ζωντανό ακαδημαϊκό περιβάλλον, όπου σμίλεψαν με θέρμη τη σύγχρονη εξειδικευμένη και τη γενική παιδεία τους. Αυτό το τρίτο στοιχείο, αλλά ίσως εν μέρει και το πρώτο, σχετίζονται άμεσα με το γεγονός ότι οι Χαϊνηδες δημιουργήθηκαν και γαλουχήθηκαν αρχικά στο φοιτητικό χώρο ενός πανεπιστημίου, του Πανεπιστημίου της Κρήτης. Χαρακτηριστικό αυτής της σπάνιας σύντηξης καλλιτεχνικών και επιστημονικών ροπών είναι ότι σήμερα δύο από τους Χαΐνηδες κάνουν διδακτορικό ως μεταπτυχιακοί φοιτητές Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης, έχοντας μερική επιστημονική και οικονομική στήριξη από το Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας.

Ήταν επόμενο, από τα πρώτα τους βήματα, να δημιουργηθεί ανάμεσα στους Χαϊνηδες και σ' εμάς - τους ανθρώπους των Πανεπιστημιακών Εκδόσεων Κρήτης - μια ιδιαίτερη σχέση αγάπης και αλληλοεκτίμησης. Οι συνδετικοί κρίκοι αυτής της σχέσης δεν οφείλονται μόνο στη συχνή και γνήσια αλληλεπίδραση και υποστήριξη στις εκατέρωθεν δημιουργικές προσπάθειες, ούτε μόνο στο γεγονός ότι τα μισά μέλη της Εκδοτικής Επιτροπής μας είχαν ή έχουν μερικούς Χαΐνηδες ως φοιτητές. Οφείλονται, πέρα απ' όλα αυτά, και σ' ένα "Χαΐνικο πνεύμα" - ιδιότυπο μείγμα ρομαντισμού και (αυτο)περιπαικτικής διάθεσης - που είναι έντονα παρόν και στις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης.

Πιστεύοντας ότι εκφράζουμε τα αισθήματα της πανεπιστημιακής κοινότητας της Κρήτης προς τους Χαΐνηδες και τη μουσική τους, συνυπογράφουμε σήμερα με χαρά αυτόν τον τρίτο δίσκο τους. Ελπίζουμε η ποιότητα του να αποτελέσει μία καίρια υπόμνηση για τις δημιουργικές δυνατότητες που λανθάνουν στη φοιτητική, αλλά και όχι μόνο νεολαία μας.

Για τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης
Πέτρος Δήτσας

Έπαιξαν οι Χαΐνηδες

Δημήτρης Αποστολάκης: λύρα, βιολόλυρα
Μιχάλης Σταυρακάκης: μαντολίνο, μαντόλα, μπουζούκι, λαούτο
Γιώργος Σταυράκης: ούτι
Δημήτρης Ζαχαριουδάκης: κιθάρα
Κάλια Σπυριδάκη: φλογέρα
Γιώργος Λαοδίκης: τουμπελέκι, μπεντίρ, νταούλι, ζίλια

Φιλική συμμετοχή η μικρή φίλη της Ελπίδας, Αλεξάνδρα Παπαδάκη

Το τραγούδι "Ο έρωτας κι ο θάνατος" αφιερώνεται στη μνήμη της Τόνιας Μαρκετάκη
Στο τραγούδι "... Και ξημερώνει πάλι" ακουστική κιθάρα παίζει ο Γιώργος Τζοβανάκης