Τραγούδι: Μαρία Κώτη
Μουσική: Δημήτρης Ζαχαριουδάκης/Γιώργος Μανωλάκης
Στίχοι: Δημήτρης Αποστολάκης

Από μικρή της άρεσε μες στην κουζίνα μόνη
τις ώρες να σκοτώνει
με τη μαγειρική
και πέφτανε τα δάκρυα θυμώντας τη ζωή της
και δίναν στο φαΐ της
μια γεύση μαγική.

Κύμινο μοσχοκάρυδο και κόκκινο πιπέρι
ποτέ δεν είχε ταίρι
ν' αλλάξει μιαν ευχή
να χαμηλώσειs τη φωτιά μετά την πρώτη βράση
να γίνονταν η πλάση
ξανά από την αρχή.

Ψιλοκομμένος μαϊντανός και σκόρδο μια σκελίδα
να 'φεγγε μιά ελπίδα
στα μάτια τα μελιά
και προς το τέλος πρόσθεσε ένα ποτήρι λάδι
να 'νοιωθε ένα χάδι
μια μέρα στα μαλλιά.

Μια νύχτα έπιασε φωτιά μέσα στο μαγερειό της
που 'κανε το φευγιό της
να μοιάζει με γιορτή
τέτοια που γύρω φύτρωσαν άσπρα του γάμου κρίνα
ολόιδια με κείνα
που είχε ονειρευτεί.

Πόσες καρδιές που γίνανε αναλαμπή κι αθάλη
μας κάνανε μεγάλη
κάποια μικρή στιγμή
κι αθόρυβα διαβήκανε απ' της ζωής την άκρη
χωρίς ν' αφήσει δάκρυ
σε μάγουλο γραμμή.